DISA BOCH, DU KHLUMMA MAÜSLE,
MOCHSTO AUMACHAN DOI HAÜSLE.

HAÜT IZ MENTA, NIMM IN HÅMMAR,
DU MOCHST ÅHEVAN DOI KHÅMMAR.

HAÜT IZ ERTA. KRABL, KRABL,
LOAF BACHÉMME, SÜACH NAN NAGL.

HAÜT IZ MITTA. SAGE UN MÈKK,
PITTN HÅMMAR ATTI VLEKH.

HAÜT IZ FINZTA. SPÈRR DI TÜR,
TRAGE INN ’Z HOLZ, ZÜNT Å ’Z VAÜR UN SCHÜR.

HAÜT IZ VRAITA. MACH DI MÖBL,
DA NA PENKHLE, SÈMM NAN KHÜBL.

UN DOI PETTLE? BO BARTZ GIAN?
SCHAU, DOI SBENZLE MOCHTA O STIAN!

HAÜT IZ SÅNZTA. VERTE IZ ’Z HAÜSLE.
DU MAST RASTN KHLUMMA MAÜSLE.

HAÜT IZ SUNTA. RÖAST NA KHESLE,
RÜAF DI TSCHELLN UN TRINKH NA GLESLE.

UN AT DOI TÜR MOCHSTO SCHRAIM:
“’Z LEBET DA DAZ KHLUMMA MAÜSLE,
SAIT BOLKHENT DA IN SOI HAÜSLE!”

Rosa von Balìn